برای بهبود عایق بندی خارجی ساختمان هایی كه هم اكنون مورد بهره برداری قرار گرفته اند روش های متنوعی وجود دارد. بعضی از این روش ها با صرف هزینه زیاد قابل اجرا بوده و بعضی از آنها كاربری ساختمان را در زمان اجرا مختل می نمایند. علیرغم تمامی این مسائل و مشكلات، بسیاری از این روش ها اجرایی بوده و از نظر اقتصادی نیز با توجه به صرفه جویی در مصرف انرژی و افزایش عمر پوسته، مقرون به صرفه می باشند. افزودن لایه عایق حرارتی به قسمت بیرونی یا داخلی جدار، درز بندی درها و پنجره ها، نصب دمپر یا فنر بسته شدن خودكار برای درها و ... از این قبیل راهكارها می باشند.
وجود فیلم هوا در سطوح داخلی و خارجی دیوار همانند یک لایه نازک عایق عمل می كند. چون اصطكاک بین هوا و سطح دیوار، هوا را به صورت ساكن نگه می دارد، این فیلم هوای ساكن باعث افزایش مقاومت گرمایی دیوار می گردد. به طور كلی هدف بهبود پوسته، افزایش مقاومت گرمایی، كاهش نفوذ هوا به داخل و خارج ساختمان و جلوگیری از تشكیل كندانس در دیوار است. می توان دیوارها را را با افزودن عایق و بخاربند به سطح داخلی و خارجی پوسته ساختمان، بهبود داد. هدف افزایش مقاومت حرارتی مجموعه، كاهش انتقال هوا از داخل به خارج ساختمان و بالعكس، به حداقل رساندن پل های حرارتی و جلوگیری از تشكیل كندانس می باشد. افزایش عایق حرارتی به سمت خارجی دیوار ارجحیت دارد، زیرا باعث می گردد نقطه انجماد و نقطه شبنم به قسمت خارجی دیوار، بعد از لایه بخاربند، انتقال پیدا كنند و این امر به افزایش عمر و حفظ كیفیت مصالح دیوار كمك می نماید.